Ik ben alweer bijna 6 weken bij mijn huidige familie en ik kan echt niet bevatten hoe snel de tijd hier voorbij vliegt...Zondag ben ik al een half jaar weg! Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik vertrok, het is ongelofelijk. Maar nog steeds heb ik geen heimwee, of vind ik het tijd om naar huis te gaan.

Ik ben nog altijd super blij met mijn nieuwe gezien, ben stiekem heel erg blij dat het zo heeft mogen gebeuren. Voel me erg thuis hier, en de kinderen hebben me nu ook geaccepteerd en betrekken me overal bij ( voor hun was het even wennen zo'n au pair die alles over komt nemen ). Ik heb dan ook vaak gehoord, 'jij bent mijn moeder niet of jij bent niet te baas'! Maar ik laat me niet kennen en heb nu alles onder controle.

Afgelopen weekend was het Pasen en heb ik een lang weekend gehad. Ik ben met drie andere meiden een weekendje weggeweest naar een gebied/plaats genaamd Coromandel, zo'n 2,5 uur van Auckland. Ik mocht de auto hebben in het weekend dus ik heb gereden. De auto is alleen zo traag als ik een helling op rijd.. Coromandel bestaat natuurlijk uit veel bergen en helligen. Dus ik heb toch wel een aantal keer moeten stoppen om de 'file' achter me voor te laten gaan, haha! Maar ik ben allang blij dat ik een auto mag gebruiken. We hebben lekker genoten aan het strand, Cathedral Cove bezocht ( hier is een stuk van Pirates of the Carribean opgenomen ), gezellige avonden met de meiden gehad, en natuurlijk weer veel te veel gegeten... Ook wat dingen mis gegaan helaas. We wilde op onze weg terug naar huis een Hike gaan maken van 3 uur in de bergen, maar we zijn aan de andere kant van de berg terecht gekomen waardoor we helemaal om waren gereden. Uiteindelijk in the middle of nowhere terecht gekomen, met weinig bezine.. Dus ik vond het niet meer zo veilig om nog door te zoeken naar het Hike gedeelte, aangezien we ook al geen bereik meer hadden op onze telefoons, dus hebben we ons omgedraaid en zijn we maar naar huis gereden. Aangezien ik al zoveel had gereden in vier dagen tijd, was ik er wel even klaar mee.

Nu hebben de kinderen twee weken paasvakantie. Omdat ik maar 30 uur per week werk, hoef ik deze week maar 3 dagen te werken en ben ik nu alweer klaar, weekend dus! En het andere goede nieuws is dat ik zondag t/m het weekend erna met de kinderen naar Tauranga ga. Dit is een plaats bijna 3 uur ten Zuiden van Auckland waar ik al een keer geweest ben. Hier wonen de ouders van mijn hostouders Tim en Melanie. Dus we gaan bij beide opa en oma een paar dagen doorbrengen, en ook krijg ik tijd om wat dingen te bezoeken in een andere omgeving. Altijd fijn om even Auckland te verlaten.

Verder is het nu heel lastig om te skypen... De klok bij jullie is een uur vooruit gegaan, maar bij mij is die een uur terug gezet. Waardoor er nu i.p.v. 12 uur verschil, 10 uur verschil is. Normaal kon ik 's ochtends om 9 uur skypen als ik mijn ochtend erop had zitten, en dan was het bij jullie ook 9 uur. Maar dat zal nu 11 uur zijn, wat dus eigenlijk te laat is. Nu heb ik hier gevraagd of ik in de avond kan skypen maar dat vinden ze geen probleem, de kinderen slapen overal doorheen, maar dat betekend dat jullie in de ochtend zouden moeten skypen. Terwijl de meeste dan gaan werken of naar school moeten.. Vervelende situatie dus! Dat wordt enorm plannen, dus voor diegene die wil skypen, het kan even duren voor we een datum hebben geprikt! Ook moet ik er enorm aan wennen dat het hier nu vroeg donker wordt... Dit is voor mij heel lang geleden. Al moet ik zeggen dat het ook wel weer wat heeft, ben misschien wel toe aan de winter en ik heb tot nu toe niet veel donkere avond gezien, aangezien ik altijd zo vroeg naar bed ga.. Het is nu 21.10u en ik zit dit aan de keukentafel te typen. Normaal lig ik allang in bed, mijn hogen hangen nu ook alweer op half zeven... Gelukkig morgen vrij, maar uitslapen lukt ook niet goed met 3 door de gang rennende kinderen in de ochtend.

Snel mijn bed opzoeken, ik zeg welterusten!